We staan op als het licht begint te worden (6:00 uur). De wc is een gat in de grond in een klein hokje, zonder deur. Omdat ik geen zin door de natte struiken te gaan lopen, ga ik er toch maar eerst naar toe.
De gids gaat samen met ons naar de krater. Het eerste stuk is redelijk vlak. Hierna begint een steil stuk. Na een uur begin ik spijt te krijgen van de klim. Hier moet je grote passen maken en de rotsen opkruipen. Even later valt het wel mee. Het is de eerste keer voor mij dat ik een berg beklim, of zelfs maar op zo'n hoogte loop. Als ik mij even extra inspan raak ik meteen buiten adem. Na even wachten lijkt er weer niets aan de hand en ben ik weer fit. Een raar gevoel om zo snel buiten adem te raken.